Bloemetje van de Week 115 Aardbeien en een bloemetje voor Eije Westra uit Finsterwolde.
Winschoten– Wie verdient er een bloemetje? Elke week nomineren tientallen inwoners uit de regio Oldambt iemand die volgens hen een bos bloemen verdient. Uit alle inzendingen kiezen Pascal Meinders en Jos Schaafsma, initiatiefnemers van Bloemetje van de Week, een winnaar. Op zaterdag bezorgen ze die persoon een prachtig boeket. Bij ons lees je elk weekend wie het bloemetje heeft ontvangen en waarom.
Deze week gaat het Bloemetje van de Week naar Finsterwolde, naar mevrouw Eije Westra. Ze werd met liefde genomineerd door haar dochter Ineke, die schreef:
“Ik zou heel graag mijn moeder een ‘Bloemetje van de Week’ gunnen. Ze is een ontzettende lieve echtgenote, mama, oma en zelfs overgrootmoeder. Ze heeft nu al maanden ontzettend veel pijn in haar knie. Van de één op de andere dag kreeg ze dit. Meerdere onderzoeken in het ziekenhuis hebben niets opgeleverd. Ze voelt zich soms verdrietig en deprimerend omdat ze niet meer zelfstandig kan gaan en staan waar ze wil. Mijn moeder is bijna 80 jaar, en het is hartverscheurend om haar zo te zien.”
Een warme, oprechte nominatie en een terechte aanleiding om dit bijzondere bloemetje te brengen. Helaas kon Ineke zelf niet aanwezig zijn bij het bezoek: ze woont in Emmen en had geen auto tot haar beschikking. “Ik baal er behoorlijk van,” liet ze weten.
Gelukkig zijn dochter Linda (29) en haar kinderen Milou (5) en Ryan (2) er wél. Ze komen gezellig langs bij opa Jopie (84) en oma Eije (78) en brengen aardbeien mee van een schoolactie, bedoeld om het jaarlijkse schoolreisje te bekostigen. Bij aankomst spelen de kinderen al vrolijk in de tuin. Daar praten Eije en Linda over die lastige knie. “Drie spuiten gehad, niks hielp echt,” vertelt Eije. “Sinds september loop ik nauwelijks meer, maar nu gaat het héél langzaam iets beter.”
Binnen is het huis warm ingericht, vol foto’s van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen – vier generaties aan de muur. Eije schenkt koffie in en haar man Jopie vertelt over zijn leven in de wegenbouw. “Ik heb half Groningen verhard – van de Vriesestraatweg tot Beijum en Lewenborg.”
Als ik kwam, was het nog weiland; als ik wegging, lag er een stratenplan.” Eije werkte ooit in de confectie, maar stopte toen de kinderen kwamen. “Jij zorgt voor de kinderen, ik verdien het geld,” zei Jopie. Later, toen de kinderen uit huis waren, ging ze weer aan de slag in de schoonmaak.
Ze wonen al 58 jaar aan de E.E. Napweg in Finsterwolde. Nu dreigt hun huis gesloopt te worden voor nieuwe, levensloopbestendige woningen. “Ik snap dat het nodig is,” zegt Eije, “maar het is zonde dat er minder huizen voor terugkomen. En de communicatie moet ook veel beter. En die moestuintjes hierachter… dat is zó waardevol.”
Tussen de verhalen door komt ook een dierbare herinnering naar boven: de vakanties in Hoenderloo. “We hadden daar een stacaravan. Iedereen kwam langs, het was altijd gezellig. Maar we spraken elk jaar af dat we één week alleen voor onszelf namen. Gewoon samen, Jopie en ik. Dat was zó fijn.”
Bij het afscheid zijn de aardbeienbakjes bijna leeg en kijken Milou en Ryan tevreden rond. “Dat is toch genieten,” zegt Eije glimlachend. Verrast, dankbaar en zichtbaar ontroerd. Een bloemetje op precies het juiste moment.
Nomineren
Ook u kunt iemand nomineren voor het Bloemetje van de Week. Dit kan via deze link https://www.facebook.com/BloemetjeVanDeWeek
