Hans woog 125 kilo, nu gaat hij voor de top-5 bij de RUN
Winschoten – Twaalf jaar geleden zag het leven van Hans de Frel uit Zwijndrecht er niet rooskleurig uit. Hij woog 125 kilo, was verslaafd aan drank en drugs en zat diep in de schulden. Niets wees erop dat hij in 2025 de 100 kilometer zou kunnen lopen bij de RUN, laat staan dat een top-5 notering realistisch zou zijn. Toch is dat precies waar de nu 39-jarige Hans zaterdag voor gaat.
Maar die ommekeer is niet zonder slag of staat gegaan, vertelt hij. “Het is allemaal met vallen en opstaan gegaan, het ging niet in een rechte lijn naar boven. Mijn toenmalige vriendin is daarin heel belangrijk geweest. Zij gaf aan dat ik gezonder moest gaan leven en een andere levensstijl op moest pakken. Zij was mijn stok achter de deur en we gingen samen hardlopen.’
Stijgende lijn
Hans bouwt het hardlopen rustig op. In het eerste jaar loopt hij zo’n 250 kilometer. Het jaar daarna 400 kilometer en ieder jaar komt er weer wat meer bij. Dan wordt het 2019. Hans begint steeds meer plezier in het hardlopen te krijgen en besluit een poging te wagen om aan een marathon mee te doen. Die ene marathon zorgt pas echt voor een grote verandering in zijn leven. “Vanaf dat moment is het in een stijgende lijn naar boven gegaan. Ik was best onzeker over mezelf, maar toen ging ik doelen voor mezelf stellen en dat lukte, dat gaf zelfvertrouwen. Daarvan heb ik geleerd dat het niet uitmaakt dat het niet altijd in een rechte lijn gaat, maar dat je niet bij de pakken neer moet gaan zitten als het even tegen zit.”
Een leven zonder hardlopen kan Hans zich nu niet meer voorstellen. Hij, dezelfde man als diegene met het overgewicht en de verslaving, loopt nu marathons in ruim 2,5 uur en won eerder dit jaar zelfs meteen de eerste 100 kilometer waaraan hij deelnam. Zeven uur en dertien minuten had hij nodig om bij de HoHo Run in Amersfoort als eerste over de finish te komen. “Het hardlopen betekent alles voor me. M’n werk is erop afgestemd. Iedereen uit mijn omgeving weet het ook. Het hardlopen komt eerst, het bepaalt m’n leven.”
“Ik had helemaal geen toekomstperspectief”
Hoe zijn leven eruit had gezien zonder hardlopen? Hans weet zelf het antwoord wel. “Als ik m’n ex niet tegen was gekomen en zij mij niet uit de goot had getrokken en ik dus niet met hardlopen was begonnen, dan had ik niet lang meer geleefd. Ik dronk regelmatig een kratje bier per dag, gaf per week 400 of 500 euro uit aan drugs en had een enorme schuld. Ik had helemaal geen toekomstperspectief. Maar ik was ook bang om te stoppen, want ik dacht dat het leven dan niet meer leuk zou zijn. Maar je ziet dan juist dat het leven meer te bieden heeft, je emoties komen terug, mensen herkennen je weer.”
Hans hoopt met zijn verhaal mensen te inspireren die in een soortgelijke situatie zitten als waarin hij twaalf jaar geleden nog zat. “Stop ermee, wil ik tegen hen zeggen. Het is bij mij ook niet makkelijk geweest, maar juist het hardlopen heeft geholpen bij het verwerken van therapiesessies. Je komt dan jezelf tegen en komt met een zwaar gevoel thuis. Dan pakte ik mijn hardloopschoenen, liep een rondje en kwam weer met een ander gevoel terug. Als ik mijn verhaal vertel, staan mensen met hun oren te klapperen. Het is ook ongelofelijk, wekelijks denk ik aan het verleden. Twaalf jaar geleden had ik geen toekomst, nu loop ik het NK op de 100 kilometer. Iedereen had mij afgeschreven, ikzelf ook. Ik ben heel trots op hoe mijn leven er nu uitziet.”
Van het hardlopen heeft Hans veel geleerd. De belangrijkste les is dat je nooit de moed op moet geven. “Hoe vaak je ook valt, falen doe je niet. Het gaat erom hoe je weer opstaat. Ik hou het mezelf ook altijd voor in wedstrijden. Pijn is voor even, opgeven voor altijd. Zaterdag hoop ik de RUN onder de zeven uur te lopen. Eerst was m’n leven extreem aan de ene kant en nu extreem aan de andere kant.”
