Column: Het gemak dient (niet altijd) de mens
Het zou mij niks verbazen als de buren denken dat wij steeds ruzie hebben want we zijn de laatste tijd nogal luidruchtig. Hoewel wij ook wel eens woorden hebben valt dit niet onder de categorie ruzie. We zijn echt geen heiligen en ach, wie is er niet zo nu en dan met een ruzietje groot geworden. Herman van Veen zong erover:
‘We houden onze woorden binnen, maar al beheersen we het spel, een ding blijft toch altijd bestaan, de zoete oorlog van het minnen…’
Door zo’n mooie zin zou je haast expres ruzie gaan maken! Maar de onstuimigheid in ons huis is te danken aan alle hightech om ons heen, de zogenaamde slimme apparaten. Zo hoeven we al maanden niet meer de lichtschakelaars te beroeren als de lampen aan moeten. En op de afstandsbediening van de radio/tv ligt een laag stof omdat deze eigenlijk overbodig geworden is.
We hoeven slechts nog commando’s te geven!
Want zowel licht als muziek en televisie is aan te sturen via de stem. Daardoor is het soms in huis een kakofonie van stemmen, vooral als we van mening verschillen over wélk commando er geroepen moet worden. Want bij een irritant liedje wil ik Troel, zo noemen we haar, een opdracht geven:
“Hey Troel, doe de muziek uit!”
Waarop mijn vrouw antwoordt: “Hey Troel, doe de muziek áán!”
Verder kunnen we vragen om het licht aan te doen want ook de lampen zijn slim en duurzaam. In totaal zijn er acht lampen aangesloten en als je dan vraagt om de lampen aan te doen, zegt Troel: “Goed, ik doe alle acht lampen aan!”
Maar soms luistert ze niet goed.
Dan gaan er maar een lamp of twee aan. Of ze gaan niet uit. Dat komt waarschijnlijk door een dipje of hikje in de Wifi. Of misschien ook wel doordat we soms tegen elkaar in commanderen, dan snapt ons digitale mokkeltje het ook even niet meer en gooit ze de kont in de krib. Als het al laat in de avond is en je roept dan dat alle lampen uit mogen, geeft ze na uitvoering nog een bonus:
“Welterusten. Voor wanneer zou ik de wekker moeten zetten?”
Ik kan daar wel eens nogal bot op reageren, bemoeimens dat ze kan zijn: “Doe alle lampen uit en néé, je hoeft géén wekker te zetten!” Inmiddels vraagt ze het ook niet meer want de techniek laat toe dat zo’n apparaat zichzelf steeds weer opnieuw uitvindt.
Daarom noemen ze het ook een slim apparaat.
Wanneer zij nu de lampen uitdoet, hoor je ineens krekels! Ook heel slim weer van haar want nu ga ik superrelaxed mijn bed in en zak ik zo weg. Dan droom ik over lange, zwoele zomeravonden met mijn geliefde, op een kleedje in het gras, een grassprietje tussen de lippen want roken doe ik niet meer en een gekoeld rosétje uit de picknickmand. Om het zoenen een extra bite te geven.
Inderdaad, een nacht die je alleen in films ziet.
Maar naast de nadelen is het ook erg grappig. Zo bedacht ik laatst om haar eens de volgende vraag te stellen, uit verveling:
“Hey Troel, wat kunnen we gaan doen vandaag?”
Na een korte stilte: “Wat dacht je van een Doe het Zelf Project. Ik kan je wel helpen met tips.”
De lolbroek.
Maar och, wat word je er lui van. Het gemak neemt plaats in de stoel van het nadenken. Als je bijvoorbeeld vergeten bent de verwarming uit te zetten, net nadat je al een uurtje onderweg bent voor een dagje uit, hoef je dus niet meer chagrijnig en met een kwade kop (‘Ik dacht dat jij dat zou doen?!’) terug te rijden om de thermostaat een standje te geven. Nee, je gaat gewoon naar de App, tipt de temperatuur naar beneden en vervolgens kijk je elkaar even gelukzalig aan en denk je:
“Wat zijn we toch gelukkig en waar hebben we het aan verdiend.”
We zijn natuurlijk niet de enige slimmeriken. Zo kregen we via WhatsApp een filmpje van de kinderen waarin onze kleindochter een hoofdrol had. Ze stond in haar ledikant met de babyfoon te ‘spelen’ en die beelden werden natuurlijk naar beneden gestreamd, naar de ouders die op de bank zaten. Moest ikzelf vroeger nog opstaan van de bank, naar de kamerdeur lopen en onderaan de trap luisteren of ik het kroost nog hoorde, tegenwoordig wordt het grut gewoon live gestreamd en kunnen de ouders zelfs via de babyfoon het kind te sommeren om te gaan slapen!
Sterker nog, mijn zoon vertelde dat hij altijd via de babyfoon een slaapliedje zingt!
Vanaf de bank hè! Daar kan je wat van vinden natuurlijk maar toen ik nog in het jonge kroost zat had het een uitkomst geweest kunnen zijn. Want als ik voorlas of een slaapliedje zong, lag ik eerder te slapen dan het kind. Op zich leuk, maar soms veroverde ik zoveel ruimte in het bed dat de peuter haast geplet werd tussen zijn pa en de muur.
Knus met de Grote K!
Maar het heeft natuurlijk, zoals alles dat heeft, nadelen. Want we worden van al die slimmigheden naast lui ook stuk dommer. Terwijl het apparaat, ironisch genoeg, er wél slimmer wordt. Daar zou je bang voor moeten zijn, niet voor een prikkie.
En dan zijn er nog de Apps.
Die maken over het algemeen het leven een stuk makkelijker, denk maar eens aan Maps of de App die jou verteld dat het pakketje onderweg is. Maar ook hier zit een keerzijde aan, namelijk dat we ons niet meer kunnen laten verrassen. Zo had ik vorige week vrijdagmiddag online een mooi boeket bloemen besteld, voor onze 3-jarige trouwdag.
Die mocht ik natuurlijk niet vergeten!
‘Ping! Uw pakket is klaar voor verzending.’
De Post.nl App! Ik schoot overeind en pakte snel de GSM van de bruid. “Wat moet je daarmee?” vroeg ze. “Euh ja, Android GSM’s worden aangevallen door een virus. Ik scan de boel effe voor je.”
Loog ik.
En verwijderde snel de Post.nl App van haar gsm!
